Monddood?
Neen, echt niet. Al te vaak wordt het me niet in dank afgenomen, en al te vaak ben ik de oorzaak van een woord te veel of een woord verkeerd geplaatst. Ik spreek dan ook veel liever in en met beelden. Ze worden minder letterlijk genomen. Zijn niet zo persoonlijk. Laten ruimte voor de ander. Maar zijn ook minder geloofwaardig. Het woord dat je goed gebruikt, keert niet tegen je. Het woord dat tegen je keert, komt niet goed aan. Omdat het niet rijp was. Niet overdacht misschien. Gevoelig lag, zonder twijfel.
In ieder geval ben ik springlevend en expressief, meer dan ooit. En met met zuurstof gevulde longen om het nog een tijdje uit te zingen. En mogelijkheden tot andere inzichten te komen. In vaste vorm, maar inhoudelijk dynamisch. Ondanks het feit dat ik eerder gesloten ben, gevoelsmatig. Maar ik heb veel tijd nodig om gevoelens te kunnen kaderen. Meer dan ik soms zelf besef.
Gevoelsmens?
Ja. Absoluut. Meer dan ik kan beheersen. Het doet gedachten stromen, springen, van 't centrum van mijn geest naar de buitenkant, en kronkelen. En botsen vaak. Soms is 't net of ze gevangen zitten. En onrustig zijn. Energie teveel hebben is beter gezegd. Zeker als 't niet goed is. Met mijn evenwicht en klaarheid. Of dat van een dierbare naaste. Je kan 't soms net vliegen noemen, die komen afvliegen op een kadaver. En er eitjes in leggen. In een Donkere Gedachte. Een stervend Ontastbaar Iets. Waarin denkbeeldige maden alles opruimen, zich sterkend aan 't verval, om dan uiteindelijk zelf nieuwe vliegen te worden. Het verschil ligt er in dat ze in mijn geest, hopelijk, alleen de negatieve gedachten opruimen en zuiveren. De goede overblijfselen probeer ik te bewaren. Ze zijn zuiver. Zoals ik wil zijn, in gedachten.
Ik probeer het goed te gebruiken. Voor mezelf. Voor nu. Om goede gedachten te koesteren, en alleen die uit te dragen naar mijn naasten. Het geeft me zin. Betekenis. En ik gebruik daarvoor mijn creatiedrang. 't Zijn vertalingen van gedachten vooral. Geen hoogstaande proza, geen Ka-Kunst, maar eerlijke alledaagse snipselen en knipselen en knutseltjes. Beeld en woord. Uit een kijk. Een persoonlijke. Met een hart, en zonder bedoelde pretentie. En belangrijker: zeker niet perfect. Menselijk en faalbaar. Maar met de moed het falen te aanvaarden als een leerschool. Het te koesteren als deel van ontwikkeling. Naar integriteit. Niet naar perfectie. Een reflectie, om uit en van te leren. Tot het eindigt. Met mezelf, en voor mezelf.
Kennis?
Ontbrekend. Ik ga er van uit dat ik kan oordelen. Over wat ik zie, hoe ik het ervaar, hoe ik het beleef. Maar niet over de realiteit. Dat is mijn realisme. Dat hoe ik iets ervaar slechts gerelateerd is tot mijn visie, en mijn visie gerelateerd is tot hoe ik iets ervaar. Maar het is en blijft altijd een persoonlijk gegeven. Een persoonlijk oordeel dus ook. En dus een persoonlijke realiteit, en geen algemeen beschouwende of overdraagbare. Het is mijn mening dat ik me in wezen bevind in een persoonlijke dimensie, en de realiteit de dimensies van alle levende wezens overstijgt. En dus onbevattelijk is binnen de eigen dimensie.
Wie wil kennismaken met de nieuwe gedaante en nieuwsgierig naar de Wolf zonder haar en zijn dwaaltochten in woord en beeld kan met een eenvoudig mailtje de link naar zijn digitaal plakselboek van verzamelde gedachten verkrijgen: stephane.kalmes@gmail.com. Het mag. Oordeel zelf. En reageer in vrijheid van meningsuiting. In gelijkgestemdheid of juist contrasterend. Innerlijke vrede en innerlijke rust vinden levenskracht in aanvaarding van verschil en het besef dat je enkel kan veranderen wat binnen je Zelf en je eigen dimensie ligt. En hoe je naar je dimensie kijkt. Vanuit het centrum, of vanuit de buitensferen. Als je er voor open wil staan. Ik wil dat graag proberen. En ik nodig allen uit die toe willen schouwen of willen deelnemen. Binnen hun eigen visie. En met vrijheid zich te uiten. Of slechts te kijken. Zo lang het met respect gebeurt is inzage- en inspraakrecht gegarandeerd.
Of, als je wat stof wil wisselen kan het ook via Facebook (klik op de badge om de Wolf als vriend toe te voegen). Je mag je daar thuis voelen, dat doe ik ook. Hoe meer Ziel-en, hoe meer vreugd. Het geeft een andere Dimensie.
Stéphane Kalmes | Maak je eigen badge
